beni bi dinleyin hele

kitapların arkasındaki şu bir kaç cümlelik tavsiye niteliğindeki yazılar bana hiç samimi gelmiyor. o yazıların hepsi kitaplar hakkında güzel şeyler söylüyor. yok efendim neymiş, -soluk soluğa okuyacağınız muhteşem bir eser. vay efendim neymiş, -kitabı okurken hayatımda birşeylerin değişeceğini hissettim ve sayfalar beni kendine kilitledi... gibi gibi gibi. bi kere de biri beğenmesin ya. bi kere de olumsuz düşünen birinin yazısını koysalar ya; -bu kitabı hiç sevmedim, götüm gibi yazılmış. 3 ayda zor bitirdim...gibi. ben olsam mesela onlardan biri. sevmediğim kitabın altına şöyle yazsam;

lan bu da kitap mı?!
stickman

ben bazen böyle mesela saat akşam 10 dan sonra filan insanlara iyi günler diyebiliyorum. sonra da durup şöyle bi düşünüyorum sanırım yanlış bişi dedim diye. gün bitmiş, adama iyi günler diyorum. ama sonra yine düşünüyorum. ne var lan bunda. bundan sonraki günler için demiş olamazmıyım diyorum. hakkatende öyleymiş. bundan sonraki günler için demişim ben onu. len neyse ya.

bi de şu davulculara gıcığım. sizi bilmem ama ben para filan vermem bu heriflere. düzgün çalıyo olsa belki ama düzgün çalmaktan çok uzak bi görüntü çiziyor. hatta davul çaldığından bile şüpheliyim. teneke çalıyo olabilir. şimdi bu adamlar bu kadar şikayet üstüne bi de örgütleniyolarmış. davulcular-sen olsa ya mesela. eylemlerde davul çalsalar filan. sloganları; davul çalmaya geldik, bahşiş almaya geldik, vermezseniz eğer, tokmak çakmaya geldik... tokmağın çakılacağı yer konusunda aynı şeyi düşünüyoruz dimi? hoşçakalıııın...