yok oluşun

konuşamasamda seninle, göremesemde, dokunamasamda burda olduğunu bilmek bile huzur vericiydi. her gün biraz daha kaçtın benden. her gün biraz daha uzaklaştın. her gün biraz daha imkansızlaştın ve yok oldun. şu an nerdesin, napıyosun hiç bişey bilmiyorum ve bu delirtiyo beni, hasta ediyo. kalbimi durduruyo. seninle birlikte beni de yok ediyo. eriyip yok oluyorum her saniye.

belki de dünyanın yuvarlak olduğunu kanıtlamak istiyosun bana. tıpkı bir geminin denizde giderek kabolduğu gibi. önce tam ve nettin. sonra yavaş yavaş uzaklaşmaya başladın, yavaş yavaş kayboldun ve en sonunda göremez oldum seni. lütfen dünyanın yuvarlak olduğunu kanıtla bana ki aynı şekilde geri dönesin.

ne güzel olurdu arkamdan gelsen, ellerinle gözlerimi kapasan ve sorsan;
-ben kimim?
-sen nefes alışımsın, ışığımsın, aşkımsın...
şimdi ellerini tutarak arkama dönüp,
öpeceğim kadınsın...